De krant is vandaag dun en enorm saai; echt een 'transitiekrant'. Als het goed is, wordt de krant woensdag weer wat dikker met allerlei 'losserzetregels' die we dan uitgespeld krijgen. Tijd genoeg dus om op deze maandagmorgen, een mooi intens stuk reddingswerk van het Sea Turtle Conservancy te volgen op mijn telefoon. De grote, zware lederschildpad is een beetje dom geweest om in het zompige grasland verstrikt te raken. Net als de mannen, die de klus moeten klaren, vuur ik de dame aan. Uitgeput bereikt ze de oceaan en hoor ik de stoere vent zeggen dat ze over een tijdje terugkomt om de eieren te zoeken. (Nee! Niet weer een duik in het dichtbegroeide gebied nemen, je bent geen krokodil!) Maar goed, één dier in nood is in ieder geval gered. Dichter bij huis. Afgelopen weekend zat ik met een telbord in de aanslag om ons lieve, vrolijke, zoemende bijtje in nood te tellen. Tellen is een woord teveel helaas. Eéntje volgen, dat is de waarheid. Alsof het woensdagmiddagcafé zojuist weer geopend was, zo leek het, de potten bier op tafel. Hevig zoemend stak ze haar kop in de kelk en nam een heerlijke teug. De kroegentocht zette zich voort en met het geluid van een B52 vloog ze naar de volgende pol met dovenetels. “Je komt toch wel weer terug?” riep ik." Ik wil veel bloemen aan de passiebloem!". Het notitieblokje dat veel turfkolommetjes had moeten hebben, heeft helaas geen enkel schuin streepje kunnen noteren.
Reactie schrijven