[Holandavi honk] met Tsehai

“Tsehai, kun je voor mij in het Amhaars opschrijven hoe je “ik ben nederlandse geworden” schrijft ”. Met een heerlijk stukje appeltaart erbij, kijk ik uit naar de meesterlijk gebrouwen koffie. We lachen erom als het woord meesterlijk valt, is het niet meesteres? Nee, dat is wéér wat anders. De koffiebonen worden on-the-spot gebrand en even waan ik me ook in Ethiopië. Met nog een andere vriendin zitten we gemoedelijk te kleppen over het belang van betrokken winkelpersoneel en de komende expositie van Angela. Met een heerlijke rust vult Tsehai telkens kleine hoeveelheden water bij om de koffie in haar allerbeste uitvoering ooit, te krijgen. Als er dan ook nog een bijna mytische wolk wierook ontstijgt, hoop ik dat ik de koffie snel krijg. All senses are on! Ik geloof ook nog dat we uit pure extase wat flarden van liederen aan het zingen gaan. De koffie is klaar om gedronken te worden, om sámen gedronken te worden. Serieus. Is dit koffie? Ik ben even in de war. Zo’n heerlijke zachte koffie heb ik nog nooit geproefd. Ik hoop op nog veel kopjes. Wat fijn dat Tsehai op pole position in onze Plus werkt; ook haar glimlach zal ons zeker gaan opvallen. De magische pot koffie is niet oneindig en de bodem is bereikt. Tijd om te gaan. Hebben we echt drie uur zitten vertellen en luisteren? Ik zeg tegen Tsehai dat ik haar telefoonnummer al heb. “Maar je vraagt me in mijn moedertaal op te schrijven hoe je

{holandavi honk} schrijft”. Ergens onthoud ik het door ‘op je honk zijn als hollandse’.