Met: Het & W'rom zijn de b'na zijn debananen krom (1972)

Ik weet niet hoe het kwam, maar elk jaar was ik de Sjaak met Carnaval. In 1972 hadden mijn ouders met "de buurt"besloten dat “we”als “buurt”mee deden met de: …carnavalsoptocht! Weken ervoor was ik al misselijk, want het betekende dat we in de kou een naar, strak, lelijk, pakje aan moesten. Vaak ook nog een pakje dat met veiligheidsspelden rondom de keel vastgezet was. Gegarandeerd kotsen dus.

Je kunt het je niet voorstellen, maar ik was een fragiele Het; ik dronk geen melk, at liever geen fruit. Maar hing aan elkaar van lekkere verse puddingbroodjes van de bakker en die woonde bijna met één voet in Duitsland. Vaak was er ’s zondags een lekkere borrel rondom lunchtijd in ons huis te vinden; dat zou nu nooit meer kunnen. Mijn moeder stond achter het fornuis, want bier betekent: trek! Mijn vader bediende de pickup. Die winter bedacht “de Buurt” dat we als bananen zouden gaan, want André van Duin had zijn bananenlied... een cover van Harry Belafonte. Eat-repeat-drink en repeat! In het geheim werd in januari de bananenboot gebouwd, dáár was ik dan weer niet bij..heerlijk undercover. Ik was slechts banaan. Als een echte banaan schreed ik over de hoofdstraat. Waarom de bananen krom waren, snap ik nu.